Mag ik even klagen?

Wat dacht je wat, ik ben in de prijzen gevallen.
Hoge bloeddruk!  145 bovendruk en 95 onderdruk.

Daar heb je het dus.
Die sluipmoordenaar heeft mij ook gevonden! De vijftig gepasseerd en voor de rest van m'n leven aan de pil.

Hij hapert al jaaaaaren hoor, die bloeddruk van mij, maar nu is het toch echt serieus mis!
Ik werd op het matje geroepen bij de dokter en ja hoor,
Bingo! Een 24 uurs meting.
Niet de eerste keer trouwens want die heb ik in de afgelopen jaren al een paar keer gehad. Wordt je 24 uur aan zo'n meetapparaat gekoppeld wat ieder half uur je bloeddruk meet en registreerd. Band gaat om je arm en het apparaatje met slang gaat met een riem om je middel.

Na de laatste meting, inmiddels al weer even geleden, bleek dat ie zelfs in mijn slaap nog te hoog was!
Das toch niet goed lijkt me.
Dus kreeg ik tabletten voorgeschreven om de bloeddruk weer in balans te krijgen. Dat lukte wel aardig maar sinds een paar maanden niet meer.
Daar moet dus opnieuw iets aan gebeuren en vanmorgen was het zover. Eerst nog even gauw wat boodschapjes gedaan want in de winkel wil je niet met zo'n ding rondlopen en onder het autorijden is het ook niet wenselijk want je mag op het moment van pompen je arm niet meer bewegen. Affijn, er werden 5 buisjes bloed afgetapt en toen ging ik aan de slang!

Ik vind het een verschrikking.
Dat ding gaat zo strak zitten dat je hand er van gaat tintelen. En als je hem niet stil genoeg houd gaat ie weer een keer, nog effe wat strakker!
Straks mag ie ook gezellig mee naar bed!
Dan volgt de worsteling van aan en uitkleden.
Ook al een sport op zich want die band mag niet af.
Hopelijk doe ik vannacht wel een oogje dicht want als ie gaat pompen maakt ie zo'n brommend geluid.
Maar alle gekheid op een stokje, ik ben wel heel benieuwd naar de uitslag!