Een prachtig mannetje met zwarte krulhaartjes.
Helaas verliep alles niet zo gladjes en onze rose wolk verschoot van kleur.
De bevalling duurde lang en was zwaar. Mijn kind verloor 2 liter bloed en uiteindelijk moest de vacuumpomp er aan te pas komen. Ze heeft zich er geweldig doorheen geworsteld. Ik ben zo trots op haar. Het was een uitputtingsslag voor de kersverse ouders, zo stel je je de geboorte van je eerste kindje toch echt niet voor!
Onze kleine hummel kwam gekneusd, met een ei op z'n bolletje en een hersenschudding ter wereld.
Tot overmaat van ramp moest er ook nog een katheter geplaatst worden omdat er tijdens de zwangerschap op de echo's te zien was dat 1 van zijn niertjes behoorlijk vergroot was. Hij werd direct na zijn geboorte onderzocht en er werd geconstateerd dat er een obstakel was in een urineleider, wat snel verholpen zou moeten worden.
Ik mocht bij hem kijken maar ik mocht hem nog niet vasthouden.
Een dag na zijn geboorte kreeg z'n moeder een bloedtransfusie en is ons kereltje geopereerd.
Onze rose wolk was inmiddels een stuk donker geworden.
Tijdens zijn operatie is gebleken dat de wand van de blaas extreem verhard is waardoor de urineleiders beschadigd zijn. De kans was groot was hij opnieuw onder het mes moest. Het bericht dat hij tijdens deze (nood)operatie 2 stomaatjes zou krijgen om zijn blaas te ontzien trof ons als een mokerslag in het gezicht.
Onze rose wolk was totaal verdwenen.
Inmiddels zijn we 4 dagen verder en tot onze grote opluchting is er van een tweede operatie nog geen sprake. Het gevaar is nog niet helemaal geweken maar Sep is een vechtertje. Hij drinkt en plast gelukkig goed en wordt iedere dag onderzocht.
Zijn toestand is inmiddels duidelijk verbeterd.
Als dit zo doorgaat mogen moeder en kind in de loop van aankomende week naar huis. Dat zou toch wel heel fijn zijn.
Vast staat wel dat hij de hersteloperatie aan zijn urineleiders in ieder geval over een half jaar zal moeten ondergaan maar dan is er gelukkig geen sprake meer van 2 stomaatjes.
